Książka dawniej
- Świetlica
Książka dawniej Fot. Wikipedia
- pisana była ręcznie przez mnichów w ciemnych celach klasztornych zakonów benedyktyńskich. Piszących księgi nazywano skrybami.Pracowali nad księgami z pełnym oddaniem, wykonując wszystkie czynności bardzo dokładnie, starannie z wielką cierpliwością. Do dzisiaj zachowało się powiedzenie określające charakter pracy benedyktynów jako „benedyktyńska cierpliwość”. Jedną książkę pisano nawet przez całe życie.
- karty ksiąg zdobiono kolorowymi inicjałami, motywami roślinnymi oraz różnymi scenami z życia codziennego. Księgi pisano odpowiednio zaostrzonymi piórami gęsimi lub łabędzimi. Używano atramentu zrobionego z sadzy i gumy arabskiej, który nazywano inkaustem.
Fot. Feliks Kiryk, Nauk przemożnych perła,Kraków 1986
- oprawy ksiąg były twarde i kosztowne, gdyż wykonywano je z desek, obciągniętych skórą, wytłoczoną złotem i drogimi kamieniami szlachetnymi. Wzmocnione również metalowymi okuciami, zamykane na klamerki. Zapewne się domyślacie skąd wywodzi się powiedzenie „przeczytać książkę od deski do deski”?
Wynalezienie druku
Za wynalazcę drukowania za pomocą ruchomych czcionek,
prasy drukarskiej i aparatu do odlewania
czcionek uznawany jest Niemiec Johannes Gutenberg.
Największym wydrukowanym przez niego dziełem w połowie XV wieku była Biblia.
Fot. Encyklopedia PWN
Starodruki
- księgi drukowane, ale również bardzo stare, mające około 500 lat. Starodruki można zobaczyć w Muzeum Ziemi Bieckiej. W ekspozycji znajdują się między innymi księgi napisane przez bpa Marcina Kromera – Patrona naszej szkoły.
Fot. Muzeum Ziemi Bieckiej